PostImageBlock " border="0">
/endPostImageBlock

اذن دخول به سرداب مقدّس و بقاع

دوّم: اذن دخولى است كه علاّمه مجلسى ؛ از نسخه قديمه از مؤ لّفات اصحاب براى دخول در سرداب مقدّس و بُقاع منوّره ائمه : نقل فرموده و آن چنان است كه مى گوئى :

اَللّهُمَّ اِنَّ هذِهِ بُقْعَةٌ طَهَّرْتَها وَعَقْوَةٌ شَرَّفْتَها وَمَعالِمُ زَكَّيْتَها حَيْثُ اَظْهَرْتَ

خدايا اين بقعه اى است كه تو پاكش كردى و دربارى است كه شرافتش دادى و جايگاههائى است كه پاكيزه اش ساختى زيرا آشكار كردى

فيها اَدِلَّةَ التَّوْحيدِ وَاَشْباحَ الْعَرْشِ الْمَجيدِ الَّذينَ اصْطَفَيْتَهُمْ مُلُوكاً

در آنها راهنماهاى توحيد و تمثالهاى عرش مجيد را آنانكه برگزيديشان به عنوان فرمانروا

لِحِفْظِ النِّظامِ وَاخْتَرْتَهُمْ رُؤَسآءَلِجَميعِالاْنامِ وَبَعَثْتَهُمْ لِقِيامِ الْقِسْطِ

براى حفظ نظام جهان وانتخابشان كردى به عنوان رياست براى همه مردم و برانگيختى آنهارا به منظور برپاداشتن عدالت

فِى ابْتِداءِ الْوُجُودِ اِلى يَوْمِ الْقِيمَةِ ثُمَّ مَنَنْتَ عَلَيْهِمْ بِاسْتِنابَةِ

از آغاز هستى تا روز رستاخيز سپس بر آنها منت نهادى كه ايشان را جايگزين

اَنْبِيآئِكَ لِحِفْظِ شَرايِعِكَ وَاَحْكامِكَ فَاَكْمَلْتَ بِاسْتِخْلافِهِمْ رِسالَةَ

پيمبرانت كردى تا شرايع دين و احكام تو را حفظ كنند و بدين ترتيب با جايگزين كردنشان موضوع رسالت پيمبران

الْمُنْذِرينَ كَما اَوْجَبْتَ رِياسَتَهُمْ فى فِطَرِ الْمُكَلَّفينَ فَسُبْحانَكَ مِنْ

بيم دهنده را كامل گرداندى چنانچه واجب كردى رياست آنها را در سرشت آنانكه مكلف هستند پس منزهى تو

اِلهٍ ما اَرْاَفَكَ وَلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ مِنْ مَلِكٍ ما اَعْدَلَكَ حَيْثُ طابَقَ

اى معبود من كه چه اندازه مهربانى و معبودى نيست جز تو اى پادشاه كه براستى چقدر دادگرى زيرا كه مطابق آمد

صُنْعُكَ ما فَطَرْتَ عَلَيْهِ الْعُقُولَ وَوافَقَ حُكْمُكَ ما قَرَّرْتَهُ فِى

آنچه را ساختى باآنچه كه خردها را بر آن سرشتى و موافق آمد حكم و دستور تو آنچه را در

الْمَعْقُولِ وَالْمَنْقُولِ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى تَقْديرِكَ الْحَسَنَِ الْجَميلِ وَلَكَ

امور عقلى و نقلى مقرر داشتى پس حمد تو را سزا است بر اين اندازه گيرى نيكو و زيبايت و

الشُّكْرُ عَلى قَضآئِكَ الْمُعَلَّلِ بِاَكْمَلِ التَّعْليلِ فَسُبْحانَ مَنْ لا يُسْئَلُ

سپاسگزارى تو را است بر اين قضاء و تقديرت كه كاملترين جهت و علت را دارا است پس منزه است آنكس كه از كارى كه كند

عَنْ فِعْلِهِ وَلا يُنازَعُ فى اَمْرِهِ وَسُبْحانَ مَنْ كَتَبَ عَلى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ

بازخواست نشود و در فرمانش كسى نزاع نكند و منزه است آنكه به عهده گرفته بر خويش مهر و رحمت را

قَبْلَ ابْتِدآءِ خَلْقِهِ وَالْحَمْدُلِلّهِ الَّذى مَنَّ عَلَيْنا بِحُكّامٍ يَقُومُونَ مَقامَهُ

پيش از آنكه آغاز آفرينش كند و ستايش خاص خدائى است كه منت گذارد بر ما به وجود فرمانروائى كه جانشين اويند

لَوْ كانَ حاضِراً فِى الْمَكانِ وَلا اِله اِلا اللّهُ الَّذى شَرَّفَنا بِاَوْصِيآءَ

اگر فرضاً او در جائى حاضر مى شد و معبودى نيست جز آن خدائى كه ما را شرافت دادى به اوصيائى

 

ادامه مطلب در ادامه ...

PostImageBlock " border="0">
/endPostImageBlock

اذن دخول به مسجد النبي

اوّل: شيخ كفعمى فرموده چون خواستى داخل شوى به مسجد حضرت رسول صلى الله عليه و آله يا در يكى از مشاهد مشرّفه ائمه، پس بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى وَقَفْتُ عَلى بابٍ مِنْ اَبْوابِ بُيُوتِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَقَدْ

خدايا من ايستادم بر در خانه اى از درهاى خانه هاى پيامبرت كه درودهاى تو بر او و ايشان باد و چنان است

مَنَعْتَ النّاسَ اَنْ يَدْخُلوُا اِلاّ بِاِذْنِهِ فَقُلْتَ يا اَيُّهَا الَّذينَ امَنُوا لا

كه تو قَدغَن فرموده اى كه مردم داخل آن گردند جز به اذن تو و فرمودى : ((اى كسانى كه ايمان آورده ايد

تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِّىِ اِلاّ اَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ اَللّهُمَّ اِنّى اَعْتَقِدُ حُرْمَةَ

داخل خانه هاى پيغمبر نشويد جز اينكه به شما اذن دهند)) خدايا من معتقدم به احترام

صاحِبِ هذَا الْمَشْهَدِ الشَّريفِ فى غَيْبَتِهِ كَما اَعْتَقِدُها فى حَضْرَتِهِ

صاحب اين زيارتگاه شريف در زمان غيبت و پنهانيش چنانچه اين عقيده را در زمان حضورش دارم

وَاَعْلَمُ اَنَّ رَسُولَكَ وَخُلَفآئَكَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ اَحْيآءٌ عِنْدَكَ يُرْزَقُونَ

و مى دانم كه رسول تو و جانشينانش عليهم السلام زنده اند و در نزد تو روزى مى خورند

يَرَوْنَ مَقامى وَيَسْمَعُونَ كَلامى وَيَرُدُّونَ سَلامى وَاَنِّكَ حَجَبْتَ

و هم اكنون جاى مرا مى بينند و سخنم رامى شنوند و جواب دهند به سلام من ولى تو جلوگيرى

عَنْ سَمْعى كَلامَهُمْ وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمى بِلَذيذِ مُناجاتِهِمْ وَاِنّى

از گوش من شنيدن سخنشان را و باز كردى درب فهمم را به مناجات لذيذ ايشان و من اكنون

اَسْتَاذِنُكَ يا رَبِّ اوَّلاً وَاَسْتَاْذِنُ رَسُولَكَ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ ثانِياً

اى پروردگارم اولاً از تو اذن مى طلبم و ثانياً از رسول تو صلى اللّه عليه و آله

وَاَسْتَاْذِنُ خَليفَتَكَ الاِْمامَ الْمَفْروُضَ عَلَىَّ طاعَتُهُ فُلانَ بْنَ فُلانٍ

اذن مى گيرم و در مرحله سوم از جانشينت اين امامى كه اطاعتش را بر من واجب فرمودى - فلان پسر فلان -

بجاى فلان بن فلان نام ببرد آن امامى را كه مى خواهد زيارت كند وهمچنين نام پدرش را ببردمثلا اگر در زيارت امام حسين عليه السلام است بگويد الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِي عليه السلام و اگر در زيارت امام رضاعليه السلام است بگويد: عَلِىَّ بْنَ مُوسَى الرَّضاعليه السلام وهكذا پس بگويد:

 

ادامه مطلب در ادامه ...

 

PostImageBlock " border="0">
/endPostImageBlock

آداب سفر

چون اراده سفركنى سزاوار آن است كه روزه بدارى روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را و اختيار نمائى روز شنبه را يا روز سه شنبه را يا روز پنجشنبه را و اجتناب كن از سفر كردن در روز دوشنبه و چهارشنبه و پيش از ظهر روز جمعه و از سفر كردن در اين ايّام كه در اين نظم واقع شده :

هفت رُوزى نحس باشد در مَهى	زان حذر كن تا نيابى هيچ رنج
سه وپنج وسيزده با شانزده	بيست ويك با بيست وچهار وبيست وپنج

در بعضى روايات نقل شده كه بيست و يكم سفر كردن خوبست و در روز هشتم و بيست و سيّم خوب نيست . و سفر مكن در محاق شهر و در حاليكه قمر در برج عقرب باشد و اگر ضرورتى حاصل شود براى سفر كردن در اين اوقات دعاهاى سفر را بخوان و تصدّق كن و هر وقت كه خواهى به سفر رو و روايت شده كه مردى از اصحاب حضرت امام محمد باقرعليه السلام اراده سفرى كرد خدمت آن حضرت رسيد تا وداع كند با آن جناب حضرت به او فرمود كه پدرم على بن الحسين عليه السلام هرگاه اراده مى نمود كه بيرون رود بسوى بعض املاك خود مى خريد سلامتى خود را از خدا به آنچه آسان بود براى او يعنى به دادن صدقه به هر چه كه ممكن بود و اين در وقتى بود كه پاى خود را در ركاب مى گذاشت و چون به سلامت از سفر مراجعت مى كرد شكر مى كرد خدا را و تصدّق مى داد به آنچه كه ممكن بود آن مرد وداع كرد و رفت و بجا نياورد آنچه را كه آن حضرت فرموده بود پس ‍ هلاك شد در راه اين خبر به امام محمد باقرعليه السلام رسيد فرمود اين مرد پند داده شد اگر مى پذيرفت و سزاوار است كه پيش از متوجّه شدن غسل بكنى پس جمع مى كنى اهل خود را نزد خود و دو ركعت نماز مى گذارى و از خدا خير خود را سؤ ال مى نمائى و آية الكرسى مى خوانى و حمد و ثناى الهى بجا مى آورى و صلوات بر حضرت رسول و آل او صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِمْ مى فرستى و مى گوئى :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَوْدِعُكَ الْيَوْمَ

خدايا به من بعنوان وديعت به تو سپردم در اين روز

نَفْسِى وَاَهْلى وَمالى وَوُلْدى وَمَنْ كانَ مِنّى بِسَبيلٍ الشّاهِدَ مِنْهُمْ

خودم و خاندانم و مال و فرزندانم و هر كه را با من راهى دارد حاضرشان

وَالْغآئِبَ اَللّهُمَّ احْفَظْنا بِحِفْظِ الاِْيْمانِ وَاحْفَظْ عَلَيْنا اَللّهُمَّ اجْعَلْنا

و غائبشان را خدايا حفظ كن ما را به حفظ ايمان و نگهبان بر ما باش خدايا ما را

فى رَحْمَتِكَ وَلا تَسْلُبْنا فَضْلَكَ اِنّا اِلَيْكَ راغِبُونَ اَللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُ بِكَ

در كنف رحمت خويش قرار ده و فضلت را از ما سلب مفرما كه ما به تو مشتاقيم خدايا به تو پناه بريم

مِنْ وَعْثآءِ السَّفَرِ وَكابَةِ الْمُنْقَلَبِ وَسُوَّءِ الْمَنْظَرِ فِى الاْهْلِ وَالْمالِ

از رنج سفر و اندوهناك برگشتن و بدى ديدار در خاندان و مال

وَالْوَلَدِ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ اَللّهُمَّ اِنّى اَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ هذَا التَّوَجُّهَ طَلَباً

و فرزند در دنيا و آخرت خدايا من بتو رو كنم در اين رو كردن بخاطر اينكه جوياى

لِمَرْضاتِكَ وَتَقَرُّباً اِلَيْكَ [اَللّهُمَّ] فَبَلِّغْنى ما اُؤَمِّلُهُ وَاَرْجُوهُ فيكَ وَفى

خوشنودى تو و تقرب جستن بدرگاهت هستم خدايا پس برسانم به آرزويم و آنچه از تو و

اَوْلِيآئِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

اوليائت اميد دارم اى مهربانترين مهربانان

پس وداع كن اهل خود را و برخيز و بر در خانه بايست و تسبيح حضرت فاطمه سلام الله عليها را بخوان و سوره حمد را از پيش رو و از جانب راست و از جانب چپ بخوان و همچنين آية الكرسى را از سه جانب بخوان و بگو:

اَللّهُمَّ اِلَيْكَ وَجَّهْتُ

خدايا بسوى تو گرداندم

وَجْهى وَعَلَيْكَ خَلَّفْتُ اَهْلى وَمالى وَما خَوَّلْتَنى وَقَدْ وَثِقْتُ بِكَ فَلا

رويم را و به اميد تو بجاى گذاردم خانواده و مالم و آنچه را به من مرحمت فرمودى و به تو اطمينان كردم پس

تُخَيِّبْنى يا مَنْ لا يُخَيِّبُ مَنْ اَرادَهُ وَلا يُضَيِّعُ مَنْ حَفِظَهُ اَللّهُمَّ صَلِّ

نااميدم مكن اى كه نا اميد نكند هر كه را به او توجه كند و ضايع نكند هر كه را او محافظتش كند خدايا درود

عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَاحْفَظْنى فيما غِبْتُ عَنْهُ وَلا تَكِلْنى اِلى نَفْسى

فرست بر محمد و آلش و محافظت كن آنچه را مربوط به من است و من از آنها دورم و مرا بخودم وامگذار

يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اَلدُّعاءَ

اى مهربانترين مهربانان

پس بخوان سوره قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ را يازده مرتبه و سوره اِنّا اَنْزَلْناهُ وآية الكرسى وسوره قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ و قُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ پس دست بر جميع بدن خود بمال و تصدّق كن به هر چه ميسر باشد و بگو:

ادامه آداب در ادامه ...

زيارت امام علي(ع)"قسمت سوم" ( 1392/6/2 )

زيارت امام علي (ع) "قسمت دوم" ( 1392/6/1 )

زيارت امام علي(ع) ( 1392/5/30 )

فضيلت زيارت حضرت اميرالمؤمنين ( 1392/5/30 )

زيارت وداع پيامبر ( 1392/5/29 )

ذكر مساجد معظّمه در مدينه منوّره ( 1392/5/28 )